Bert wandelt langs de Méditerranée

Marseille is geen klassieke wandelbestemming. Het heeft nochtans zeer sterke troeven : vlotte bereikbaarheid en prachtige natuur vlakbij. Een ideale bestemming voor een midweek of zo in  maart / april. Wat zijn de troeven ? De vlotte en spotgoedkope reis . De TGV van OuiGo brengt je in 4,5 uur van Lille naar Marseille voor 25 à 40 €. Onklopbaar. Het openbaar vervoer vanuit Marseille is uitstekend. Houd bij de planning goed rekening met het sterk beperkte aanbod op zondag. De mooie natuur . Het Nationaal Park van de Calanques is prachtig : een unieke mix van echt berglandschap met diepblauw middellandse zee water. Ook Sainte-Baume , de Montagne de Sainte Victoire , de Côte Bleue zijn goede wandelgebieden waar je flink wat hoogtemeters kan maken op echte bergpaden. De Iles de Frioul , de kustpaden bij Bandol en Cap Scié zijn in de praktijk iets voor een halve dag, dus veel kleiner. Anderzijds zijn die gebieden geen aaneengesloten geheel. Er lopen wel GR paden die alles verbinden...

Zaterdag 24 maart : Bertagne - Gemenos - Aubagne. En nog een scheut Marseille.  De nacht was prima. De stormwind liet zich wel horen, maar mijn plekje bleef uit de wind.  Na het inpakken ging ik voor het ontbijt langs bij de scouts in de hut . Ik dacht van ze te verrassen met een goede portie hete chocolademelk (ik had er daarvan veel te veel mee). Noppes, ik was blijkbaar vergeten hoe puberjochies aankijken tegen betweters met grijs haar. En ik bleef dus een buitenstaander. Dan maar direct de afdaling door de wilde vallei van de Fauge . Ze komt abrupt uit op een vlak stuk met resten van een grote abdij : de abdij van St-Pons. Tegen dat ik alle verrassende hoekjes van het hele terrein verkend heb en naar Gemenos afdaal, kruis ik de eerste dagwandelaars. We blijken gescheiden door een gesloten houten poort : het hele park is dicht wegens de mistral. Totaal onbegrip : het waait hier, diep in de ingesloten vallei, amper. Ik klim over het hek en verken Gemenos . Dit is blijkbaar ...

Zaterdag 23 maart : Vallon du Latay - Ste-Baume - Bertagne   De bivakplek was heerlijk. Droog, alleen het geluid van kabbelend water en 's morgens de vogeltjes.  Toen ik alles had ingepakt en had ontbeten, bleek dat de plek ook veel mooier en interessanter was dan ik gisteren had gedacht bij mijn aankomst in de schemering. Le Latay is een volledig verlaten boerendorp. Irrigatiekanalen, veldjes en boomgaarden met terassen, ruïnes van huizen,... De beek maakt hier een fraaie waterval met een heerlijke poel erachter.  Ik zie ook de fundering van een brug boven een kloof - dat moet de Pont de Diable geweest zijn die op de IGN-kaart staat als naam voor deze plek ? Nadeel is dat er tientallen paadjes in alle richtingen zijn. De GR markering is ondermaats. Ik loop een paar keer mis voor ik vertrokken ben op de lange klim door dit oude bos naar de kam van Sainte Baume. Die loopt over zo'n 15 km mooi oost-west op 1000 à 1150 m hoogte, dus honderden m hoger dan de rest van de heu...

Vrijdag 22 maart : Le Revest - Signes - Vallon du Latay De bivakplek was zalig. Maanlicht, prachtige sterrenhemel, het gekwaak van de kikkers juist luid genoeg om te dienen als indommelmuziekje, de juiste rotsen als zitbank en boompjes als kapstok. Voor het eerst in dagen zijn dat niet alleen harsige dennenbomen en prikkende garrigue-struikjes. Het dorp Le Revest ligt vlakbij. Ik zal het geweten hebben : om het halfuur meldt de kerkklok hoe laat het is.  Ik doe het traag deze morgen. Laat de tent en de slazpzak maar goed drogen.  De Siou Blanc is een droog kalkplateau op 600 à 800 m hoogte. Grotendeels bebost. Kalkrotsen en canyons zijn er niet, wie hier avontuurlijke toeren wil uitsteken gaat ondergronds in de honderden grotten of "Aven" zoals ze hier heten. Ik volg deels de GR99, deels "le sentier du souvenir". Die verbindt enkele van de schuilplaatsen van het verzet, dat in 1944 hielp met de landing van Franse en Amerikaanse troepen bij Toulon. En het is hier ve...

Donderdag 21 maart : la Fontasse - Cassis - le Ciotat  La Fontasse ligt op een kruispunt : er was dus nog één richting waarlangs ik niet gepasseerd was. De rechtstreekse weg naar Cassis. Vrij open bos, met in een bocht van de weg een laatste blik op de gele muren van de jeugdherberg.  Tweede keer Cassis , en ik ontdekte nog veel nieuwe dinskes. Een korte babbel met een verhuurder van zeekajaks, het typische GR monument voor het stuk door de Calanques, luxueuze wijnkastelen en sterrenrestaurants wat verder weg van het centrum.   Daar kom ik allemaal niet voor. De kam, de "crête", en daarvoor moet er eerst zo'n 300 m gestegen worden. Speciaal sfeertje : autotoeristen, fietsers, stappers en rotsklimmers zitten elk in hun eigen vakjes. Maar op iedere col op de Crête de Soubeyrane komen ze weer allemaal samen  Bij een klif hoort (soms) een undercliff. Hier dus ook. Een zwart gemarkeerd bergpad leidt door een wondere wereld van grotjes en erosievormen, zo'n 100 m la...

Woensdag 20 maart la Fontasse - Cassis - 3 Calanques - la Fontasse.  Kalm dagje. Ik blijf een extra dag logeren in deze prachtige jeugdherberg en kies voor een lus in de buurt.  De eerste Calanque is die van Port Miou . Hier zie je heel goed wat de oorsprong is van die inhammen : het zijn de lager gelegen delen van valleien die gevormd zijn in de ijstijden toen de zee veel lager stond, en die met het stijgen van het zeeniveau onder water kwamen. Ik volg de hele riviercanyon van la Gorge Longue van zijn start bij Gardiole tot het einde bij Port Miou. Prachtig eenzaam pad ; een beetje onbekend omdat het niet gemarkeerd is door het Nationaal Park. Puur genieten, zonder meer de mooiste manier om naar Cassis te wandelen.  In Cassis : een uur of zo stadswandelen. Inkopen en zo. Marktje, haventje, resten van een middeleeuws kasteel. Al bij al nogal posh : dit is blijkbaar het Knokke van dit stukje kust. Na de middag sta ik terug bij Port Miou. Ik ben er intussen achter gekomen...

Dinsdag 19 maart Col des Baumettes - Morgiou - la Fontasse De beste uren zijn bij dit bijna zomerse weer : de vroege uren. Fris, klein beetje wind, niemand anders op pad.  Ik start met de kilometers lange kam - de Crête de Morgiou . De valleien links en rechts gaan mooi over in de Calanques van Sormiou en Morgiou, elk met hun piepklein haventje en enkele vaste inwoners. Ik daal af tot het uiterste puntje van die kaap. Kliffen die 50 m verticaal boven de zee uitsteken, en de ruïnes van een fortje uit de tijd van Napoleon.  In Morgiou kruis ik de eerste andere wandelaars. Ik moet zowaar 5 min wachten tot een groepje Duitse tieners met veel moeite door een stukje klauteren met een paar kettingen raakt.  Bij de col de Sugiton is opnieuw erg druk. Dit is de korte wandeling voor wie zich alleen op brede vlakke paden prettig voelt : zij starten aan de universiteit van Luminy en volgen enkele van de brede pistes tot aan de Col en het uitzichtpunt van Sugiton. Bijna even druk als...

Maandag 18 maart : Marseille - Callelongue - Col de Sourmiou - Col des Baumettes Stap 1 : het treintje naar Marseille ofwel herspelen van een scene uit Mr. Hulot. U weet wel, die oude Franse film van Jacques Tati waar iemand een hele reeks trappen en deuren doormoet om uiteindelijk 5 meter verderop te raken. Dat was in dit stationnetje ook zo. De gemeente had geld voor een voetbrug over de sporen (met liften !), de SNCF had geld voor een paar kilometer hek en info-borden tegen spoorlopers. Dus lopen iedere dag honderden mensen over de brug naar de voorkant van het station, gaan daar het hek door en steken opnieuw de sporen over binnen in het station. Er was geen budget voor een simpel poortje...   Stap 2 : Marseille doorkruisen. Of : genieten van perfect openbaar vervoer.  Vlotte treinrit, perfect op tijd zelfs midden in de maandagochtendspits. Klein stuk te voet. Ik wilde nog dat ene dingetje kopen dat ontbrak in de rugzak. Hoera : vlakbij de bushalte was er een markt met e...