Doorgaan naar hoofdcontent

De mooiste drie

Woensdag 20 maart la Fontasse - Cassis - 3 Calanques - la Fontasse. 

Kalm dagje. Ik blijf een extra dag logeren in deze prachtige jeugdherberg en kies voor een lus in de buurt. 

De eerste Calanque is die van Port Miou. Hier zie je heel goed wat de oorsprong is van die inhammen : het zijn de lager gelegen delen van valleien die gevormd zijn in de ijstijden toen de zee veel lager stond, en die met het stijgen van het zeeniveau onder water kwamen. Ik volg de hele riviercanyon van la Gorge Longue van zijn start bij Gardiole tot het einde bij Port Miou. Prachtig eenzaam pad ; een beetje onbekend omdat het niet gemarkeerd is door het Nationaal Park. Puur genieten, zonder meer de mooiste manier om naar Cassis te wandelen. 

In Cassis : een uur of zo stadswandelen. Inkopen en zo. Marktje, haventje, resten van een middeleeuws kasteel. Al bij al nogal posh : dit is blijkbaar het Knokke van dit stukje kust.

Na de middag sta ik terug bij Port Miou. Ik ben er intussen achter gekomen dat het stuk rotskaap tussen Cassis en de Calanque van Port Miou de moeite niet is. Dit was heel lang een steengroeve. Voor een stuk wil men er een park van maken, maar het lijkt er op dat bouwers van dure villa's het zullen halen.

Na Port Miou volgen nog twee andere heel mooie Calanques : die van Port Pin en En Vau. Diep ingesneden inhammen van de helderste tinten blauw, omzoomd met witgrijze kalkrotsen en donkergroene pijnbomen. Ik heb tijd, dus volg ik netjes de hele kustlijn, langs iedere kaap en iedere inham.
Alleen vlak bij Port Miou is het druk. Even verderop zoekt iedereen zijn plekje om rustig van al dat moois te genieten. Ik doe dat dus ook maar : een lange siësta op het schiereiland van Cacau.

's Avonds in la Fontasse sluit ik me aan bij een gelenheidskoortje van 4. Soms unisono, soms in 4 stemmen. Verbazend hoeveel gedeeld repertoire er is tussen een Française, een Belg en 2 Duitsen. Heel rustig, met veel stiltes ertussen om de magie van de avond op te laten inwerken.


In de Gorge Longue

Port Miou : tegelijkertijd deel van het mondaine Cassis en de natuur van de Calanques

Links Port Miou, rechts de baai van Cassis

Het schiereilandje van Cacau. De Calanques van Port Pin en En-Vau.

Calanque d'En Vau


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wandelen rond Marseille : praktisch

Marseille is geen klassieke wandelbestemming. Het heeft nochtans zeer sterke troeven : vlotte bereikbaarheid en prachtige natuur vlakbij. Een ideale bestemming voor een midweek of zo in  maart / april. Wat zijn de troeven ? De vlotte en spotgoedkope reis . De TGV van OuiGo brengt je in 4,5 uur van Lille naar Marseille voor 25 à 40 €. Onklopbaar. Het openbaar vervoer vanuit Marseille is uitstekend. Houd bij de planning goed rekening met het sterk beperkte aanbod op zondag. De mooie natuur . Het Nationaal Park van de Calanques is prachtig : een unieke mix van echt berglandschap met diepblauw middellandse zee water. Ook Sainte-Baume , de Montagne de Sainte Victoire , de Côte Bleue zijn goede wandelgebieden waar je flink wat hoogtemeters kan maken op echte bergpaden. De Iles de Frioul , de kustpaden bij Bandol en Cap Scié zijn in de praktijk iets voor een halve dag, dus veel kleiner. Anderzijds zijn die gebieden geen aaneengesloten geheel. Er lopen wel GR paden die alles verbinden, ma
Een reactie posten
Meer lezen

De hoogste klif van Frankrijk

Donderdag 21 maart : la Fontasse - Cassis - le Ciotat  La Fontasse ligt op een kruispunt : er was dus nog één richting waarlangs ik niet gepasseerd was. De rechtstreekse weg naar Cassis. Vrij open bos, met in een bocht van de weg een laatste blik op de gele muren van de jeugdherberg.  Tweede keer Cassis , en ik ontdekte nog veel nieuwe dinskes. Een korte babbel met een verhuurder van zeekajaks, het typische GR monument voor het stuk door de Calanques, luxueuze wijnkastelen en sterrenrestaurants wat verder weg van het centrum.   Daar kom ik allemaal niet voor. De kam, de "crête", en daarvoor moet er eeerst zo'n 300 m gestegen worden. Speciaal sfeertje : autotoeristen, fietsers, stappers en rotsklimmers zitten elk in hun eigen vakjes. Maar op iedere col op de Crête de Soubeyrane komen ze weer allemaal samen  Bij een klif hoort (soms) een undercliff. Hier dus ook. Een zwart gemarkeerd bergpad leidt door een wondere wereld van grotjes en erosievormen, zo'n 100 m lager d
Een reactie posten
Meer lezen

le Siou Blanc

Vrijdag 22 maart : Le Revest - Signes - Vallon du Latay De bivakplek was zalig. Maanlicht, prachtige sterrenhemel, het gekwaak van de kikkers juist luid genoeg om te dienen als indommelmuziekje, de juiste rotsen als zitbank en boompjes als kapstok. Voor het eerst in dagen zijn dat niet alleen harsige dennenbomen en prikkende garrigue-struikjes. Het dorp Le Revest ligt vlakbij. Ik zal het geweten hebben : om het halfuur meldt de kerkklok hoe laat het is.  Ik doe het traag deze morgen. Laat de tent en de slazpzak maar goed drogen.  De Siou Blanc is een droog kalkplateau op 600 à 800 m hoogte. Grotendeels bebost. Kalkrotsen en canyons zijn er niet, wie hier avontuurlijke toeren wil uitsteken gaat ondergronds in de honderden grotten of "Aven" zoals ze hier heten. Ik volg deels de GR99, deels "le sentier du souvenir". Die verbindt enkele van de schuilplaatsen van het verzet, dat in 1944 hielp met de landing van Franse en Amerikaanse troepen bijToulon. En het is hier vee
Een reactie posten
Meer lezen