Kijken naar Marseille

Maandag 18 maart : Marseille - Callelongue - Col de Sourmiou - Col des Baumettes

Stap 1 : het treintje naar Marseille ofwel herspelen van een scene uit Mr. Hulot. U weet wel, die oude Franse film van Jacques Tati waar iemand een hele reeks trappen en deuren doormoet om uiteindelijk 5 meter verderop te raken. Dat was in dit stationnetje ook zo. De gemeente had geld voor een voetbrug over de sporen (met liften !), de SNCF had geld voor een paar kilometer hek en info-borden tegen spoorlopers. Dus lopen iedere dag honderden mensen over de brug naar de voorkant van het station, gaan daar het hek door en steken opnieuw de sporen over binnen in het station. Er was geen budget voor een simpel poortje...

Stap 2 : Marseille doorkruisen. Of : genieten van perfect openbaar vervoer.

Vlotte treinrit, perfect op tijd zelfs midden in de maandagochtendspits. Klein stuk te voet. Ik wilde nog dat ene dingetje kopen dat ontbrak in de rugzak. Hoera : vlakbij de bushalte was er een markt met een gigantisch aanbod waar ik in de grabbelbak een ultra lichte trekkingproof versie vond van wat ik nodig had voor 2.5 €.

De bussen zijn hier geweldig. 3 à 5 per uur op alle lijnen, proper, geen gezever met lokale apps of ticketmachines maar gewoon betalen met de eigen betaalkaart.

Ondertussen begon de mist op de bergtoppen wat open te breken.

Stap 3 : de bergen over naar Callelongue.

De gehaaste toerist kan dat met de bus. Ik ben hier om te stappen. Door pijnbomen omhoog. Alleen - ik kruis alleen een paar lopers in het begin. Prachtig zicht op de top. Op Marseille natuurlijk. Dit stuk van de Calanques heet Marseilleveyre, Provençaals voor "voire Marseille" of uitkijken over Marseille.

Prachtig zicht - dit zijn echte bergen. Maar verdorie wat is die trekkingrugzak zwaar ! De winter heeft de conditie toch wat afgebot. Ik mis vooral de handigheid : de rugzak trekt me uit evenwicht. Dit is misschien ook iets wat je terug moet gewoon raken denk ik dan. Het zijn hier echte bergpaden. Ik moet er echt wel de aandacht bijhouden !

Srap 4 : de eerste echte Calanques.

Een calanque is een inham in de rotskust. En hier liggen de mooiste exemplaren van de hele Côte d'Azur op een rij. De eerste is klein, maar eerlijk authentiek : de huisjes zijn een rommelig samenraapsel. En dat klopt, alleen arm drommels zouden zich hier honderd jaar geleden op een plek zonder drinbaar water en zonder beschutting bij storm, willen vestigen als schapenherder of visser.

Een recente bosbrand zorgt voor een kaal landschap. Toch is het druk. De GR stapt hier gemoedelijk vlot weg.

Na een uurtje of zo (we zijn al bij de Calanque de Podestat), kies ik voor een lange siësta en dan het avontuurlijke pad langs de Calanque de l'Escu : de "corniche des pêcheurs". Een paar passages zijn zo lastig dat ik eerst ga verkennen zonder rugzak en pas dan met rugzak en al erdoor knal.

De klim naar Col de Courtiou is terug fysiek zwaar. Gewoon even schakelen naar rustig klimritme.

Stap 5 : zich klaarmaken voor de nacht.

Ik heb de keuze tussen de bus nemen naar Marseille of liters water halen in het enig kraantje in kilometers in het rond en me klaarmaken voor een prachtig bivak. Voor de bushalte of het waterkraantje moet ik naar de parking van Sormiou. In elk geval wandel ik al naar de Col des Baumettes : er is ook nog een bus in Luminy. Discreet kan je hier wel niet de natuur intrekken : ik kruis honderden mensen op weg naar de parkings en iedereen ziet dat reusachtig statement op mijn rug - kijk eens hier : een zak vol bivakmateriaal.

Bivakkeren is verboden in de Calanques. Dus als het dat was, zeggen we er niks over. En vertellen over een busrit naar de hektiek van Marseille met een overnachting in een hotelletje, is niet interessant. Vult u het zelf maar in...