Doorgaan naar hoofdcontent

Twee Provençaalse stadjes

Zaterdag 24 maart : Bertagne - Gemenos - Aubagne. En nog een scheut Marseille. 

De nacht was prima. De stormwind liet zich wel horen, maar mijn plekje bleef uit de wind. 

Na het inpakken ging ik voor het ontbijt langs bij de scouts in de hut. Ik dacht van ze te verrassen met een goede portie hete chocolademelk (ik had er daarvan veel te veel mee). Noppes, ik was blijkbaar vergeten hoe puberjochies aankijken tegen betweters met grijs haar. En ik bleef dus een buitenstaander.

Dan maar direct de afdaling door de wilde vallei van de Fauge. Ze komt abrupt uit op een vlak stuk met resten van een grote abdij : de abdij van St-Pons. Tegen dat ik alle verrassende hoekjes van het hele terrein verkend heb en naar Gemenos afdaal, kruis ik de eerste dagwandelaars. We blijken gescheiden door een gesloten houten poort : het hele park is dicht wegens de mistral. Totaal onbegrip : het waait hier, diep in de ingesloten vallei, amper. Ik klim over het hek en verken Gemenos. Dit is blijkbaar een sjieke uithoek voor deftige mensen uit de regio Marseille : zowat alles is hier verboden (fietsen, voetballen, muziek maken, kampen bouwen, picknicks, in het water spelen, ... en wandelen in het park als het waait). 



De abdijmolen van St-Pons is omgebouwd tot een fantasie-parkje door de rijke Franse familie die de abdijgebouwen ombouwde tot een papierfabriek in de 19° eeuw.


De bus rijdt niet op zondag.
Geen probleem, we zijn hier om te wandelen. Te voet dan maar naar het station van Aubagne. 
Die extra 6 km lopen door een vlakte die,  op z'n Vlaams, alle landbouw ziet verdwijnen voor rommelige verkavelingen en verpaarding. 

Aubagne heeft een mooi middeleeuws centrum, met allemaal steegjes op een heuvel. De weg uit dit doolhof blijkt eenvoudig : ik hoor het een local uitleggen aan haar kleindochter : bij iedere kruising bergaf. 
Ik ben op het goede moment om op de markt wat Provençaalse hapjes in te slaan. 

De Tour d'Horloge in het oude centrum van Aubagne

In Marseille is er nog tijd voor een bezoek aan le Panier (de oudste wijk, met wortels in de Griekse tijd en een steegjeswirwar als in Aubagne), de oude haven en de heuvel met de kathedraal en het enorme vergulde Mariabeeld. 
 
Was er een dag meer geweest : vanuit het Parc van St-Pons (waar je met een waterfilter de watervoorraad terug kan bijvullen) vertrekt de GR naar Cassis (met een vervelend stuk van enkele km parallel met de snelweg) of een reeks lokale paden naar Le Ciotat. Bergpaden en mountainbike pistes over enkele heuvelkammen van ca. 500 m hoog.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Wandelen rond Marseille : praktisch

Marseille is geen klassieke wandelbestemming. Het heeft nochtans zeer sterke troeven : vlotte bereikbaarheid en prachtige natuur vlakbij. Een ideale bestemming voor een midweek of zo in  maart / april. Wat zijn de troeven ? De vlotte en spotgoedkope reis . De TGV van OuiGo brengt je in 4,5 uur van Lille naar Marseille voor 25 à 40 €. Onklopbaar. Het openbaar vervoer vanuit Marseille is uitstekend. Houd bij de planning goed rekening met het sterk beperkte aanbod op zondag. De mooie natuur . Het Nationaal Park van de Calanques is prachtig : een unieke mix van echt berglandschap met diepblauw middellandse zee water. Ook Sainte-Baume , de Montagne de Sainte Victoire , de Côte Bleue zijn goede wandelgebieden waar je flink wat hoogtemeters kan maken op echte bergpaden. De Iles de Frioul , de kustpaden bij Bandol en Cap Scié zijn in de praktijk iets voor een halve dag, dus veel kleiner. Anderzijds zijn die gebieden geen aaneengesloten geheel. Er lopen wel GR paden die alles verbinden...

la Côte Bleue

Zondag 17 maart : kronkel tussen Niolon en la Redonne.  La Côte Bleue is het stukje rotskust ten westen van Marseille. Stukken zijn dicht bebouwd, vooral voor mensen die in Marseille werken, maar hier veel stiller wonen. Andere delen zijn woest en nu onbewoond. De oorspronkelijke herders en soldaten in forten zijn allemaal verdwenen. En in dat stuk trek ik vandaag een interessante kronkel.  Start in het piepkleine  haventje van Niolon , met een reeks trappen en klimmetjes en dalen. In de verte varen twee immense cruise-schepen naar de haven van Marseille.  Na dit haventje wordt het een echt bergpad. Regelmatig de handen gebruiken, soms vlak bij de diepte. Grotten, resten van een oud Duits kanon uit WO2, een klein kiezelstrand. Heel leuk.  Net voor de rand van de stad (de haven en steengroeve van l'Estaque) verlaat ik de Sentier des Douaniers . Langzaam klimt het naar Fort de Figuerolles. Gedaan met de rust. Ik kom knal in een mountainbike treffen. Vele honderden...

De hoogste klif van Frankrijk

Donderdag 21 maart : la Fontasse - Cassis - le Ciotat  La Fontasse ligt op een kruispunt : er was dus nog één richting waarlangs ik niet gepasseerd was. De rechtstreekse weg naar Cassis. Vrij open bos, met in een bocht van de weg een laatste blik op de gele muren van de jeugdherberg.  Tweede keer Cassis , en ik ontdekte nog veel nieuwe dinskes. Een korte babbel met een verhuurder van zeekajaks, het typische GR monument voor het stuk door de Calanques, luxueuze wijnkastelen en sterrenrestaurants wat verder weg van het centrum.   Daar kom ik allemaal niet voor. De kam, de "crête", en daarvoor moet er eerst zo'n 300 m gestegen worden. Speciaal sfeertje : autotoeristen, fietsers, stappers en rotsklimmers zitten elk in hun eigen vakjes. Maar op iedere col op de Crête de Soubeyrane komen ze weer allemaal samen  Bij een klif hoort (soms) een undercliff. Hier dus ook. Een zwart gemarkeerd bergpad leidt door een wondere wereld van grotjes en erosievormen, zo'n 100 m la...