Doorgaan naar hoofdcontent

la Côte Bleue

Zondag 17 maart : kronkel tussen Niolon en la Redonne. 
La Côte Bleue is het stukje rotskust ten westen van Marseille. Stukken zijn dicht bebouwd, vooral voor mensen die in Marseille werken, maar hier veel stiller wonen. Andere delen zijn woest en nu onbewoond. De oorspronkelijke herders en soldaten in forten zijn allemaal verdwenen. En in dat stuk trek ik vandaag een interessante kronkel. 

Start in het piepklein haventje van Niolon, met een reeks trappen en klimmetjes en dalen. In de verte vare twee immense cruise schepen naar de haven van Marseille. 
Na dit haventje wordt het een echt bergpad. Regelmatig de handen gebruiken, soms vlak bij de diepte. Grotten, resten van een oud Duits kanon uit WO2, een klein kiezelstrand. Heel leuk. 

Net voor de rand van de stad (de haven en steengroeve van l'Estaque) verlaat ik de Sentier des Douaniers. Langzaam klimt het naar Fort de Figuerolles.
Gedaan met de rust. Ik kom knal in een mountain bike treffen. Vele honderden, meestal op elektrische mountain bikes, hier en daar nog iemand die de klimmetjes traag en op 100% eigen kracht doet. Ze zijn cool, veel vriendelijker dan in Vlaanderen en ik hoef hun pad niet de hele tijd te volgen. De komende 3 h zijn ze er wel.

Een van de varianten is de Croix de Vesse. De eerste bergtop van de tocht. Zo hoog als de rode berg en zwarte berg bij ons. Maar een mooie rots, met boven op een heus topkruis en kilometers zicht in alle richtingen.

Dit was het eerste stukje van de kronkel. De route die ik koos gaat nu weg van de klifkust. Eerst op de rand van een plateau, boven de Vallon de Regadzi. Afwisseling tussen saaie stukken brandweerpiste en heerlijke uitzichten richting zee en Marseille. Geen bos hier, maar "le Garrigue" een soort puntig en stekelig struikgewas. Wie hier met een korte broek komt wandelen is goed gek.

Dan afdaling naar wat de mooiste calanque van de Côte Bleue zou zijn : de Calanque de l'Erevine. Inderdaad mooi gelegen,  maar het is er druk. Honderden families en vriendengroepjes kozen dit als hun zondags uitstapje. 

De klim door de Vallon du Pérussier is ook heel mooi. Dit is een echte bergvallei die zo lijkt weggeplukt uit de Vercors bijvoorbeeld. Terug zalige rust. Geen mountain bikers, geen mensen op weg naar een afgelegen strandje.

Ook voor de afdaling blijf ik weg van de gemarkeerde paden. Een lange kam door pijnbomen met af en toe een mooi uitzicht op de villaatjes beneden brengt me tot in Port de la Redonne. Trein terug naar het studiootje waar ik twee nachten blijf. Het uitzicht is even weg : een soort nevel op ca. 100 m boven de zee versluiert alles.
 
Niolon. Een gigantisch cruiseschip vaart naar Marseille.


Een enorme rotsmuur splits het dorpje Niolon / La Vesse in twee.

Vallon de Régadzi






 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wandelen rond Marseille : praktisch

Marseille is geen klassieke wandelbestemming. Het heeft nochtans zeer sterke troeven : vlotte bereikbaarheid en prachtige natuur vlakbij. Een ideale bestemming voor een midweek of zo in  maart / april. Wat zijn de troeven ? De vlotte en spotgoedkope reis . De TGV van OuiGo brengt je in 4,5 uur van Lille naar Marseille voor 25 à 40 €. Onklopbaar. Het openbaar vervoer vanuit Marseille is uitstekend. Houd bij de planning goed rekening met het sterk beperkte aanbod op zondag. De mooie natuur . Het Nationaal Park van de Calanques is prachtig : een unieke mix van echt berglandschap met diepblauw middellandse zee water. Ook Sainte-Baume , de Montagne de Sainte Victoire , de Côte Bleue zijn goede wandelgebieden waar je flink wat hoogtemeters kan maken op echte bergpaden. De Iles de Frioul , de kustpaden bij Bandol en Cap Scié zijn in de praktijk iets voor een halve dag, dus veel kleiner. Anderzijds zijn die gebieden geen aaneengesloten geheel. Er lopen wel GR paden die alles verbinden, ma
Een reactie posten
Meer lezen

De hoogste klif van Frankrijk

Donderdag 21 maart : la Fontasse - Cassis - le Ciotat  La Fontasse ligt op een kruispunt : er was dus nog één richting waarlangs ik niet gepasseerd was. De rechtstreekse weg naar Cassis. Vrij open bos, met in een bocht van de weg een laatste blik op de gele muren van de jeugdherberg.  Tweede keer Cassis , en ik ontdekte nog veel nieuwe dinskes. Een korte babbel met een verhuurder van zeekajaks, het typische GR monument voor het stuk door de Calanques, luxueuze wijnkastelen en sterrenrestaurants wat verder weg van het centrum.   Daar kom ik allemaal niet voor. De kam, de "crête", en daarvoor moet er eeerst zo'n 300 m gestegen worden. Speciaal sfeertje : autotoeristen, fietsers, stappers en rotsklimmers zitten elk in hun eigen vakjes. Maar op iedere col op de Crête de Soubeyrane komen ze weer allemaal samen  Bij een klif hoort (soms) een undercliff. Hier dus ook. Een zwart gemarkeerd bergpad leidt door een wondere wereld van grotjes en erosievormen, zo'n 100 m lager d
Een reactie posten
Meer lezen

le Siou Blanc

Vrijdag 22 maart : Le Revest - Signes - Vallon du Latay De bivakplek was zalig. Maanlicht, prachtige sterrenhemel, het gekwaak van de kikkers juist luid genoeg om te dienen als indommelmuziekje, de juiste rotsen als zitbank en boompjes als kapstok. Voor het eerst in dagen zijn dat niet alleen harsige dennenbomen en prikkende garrigue-struikjes. Het dorp Le Revest ligt vlakbij. Ik zal het geweten hebben : om het halfuur meldt de kerkklok hoe laat het is.  Ik doe het traag deze morgen. Laat de tent en de slazpzak maar goed drogen.  De Siou Blanc is een droog kalkplateau op 600 à 800 m hoogte. Grotendeels bebost. Kalkrotsen en canyons zijn er niet, wie hier avontuurlijke toeren wil uitsteken gaat ondergronds in de honderden grotten of "Aven" zoals ze hier heten. Ik volg deels de GR99, deels "le sentier du souvenir". Die verbindt enkele van de schuilplaatsen van het verzet, dat in 1944 hielp met de landing van Franse en Amerikaanse troepen bijToulon. En het is hier vee
Een reactie posten
Meer lezen