Doorgaan naar hoofdcontent

Wintertrekkings ?

De winterse sneeuwschoenentocht staat nu al bijna vijftien jaar vast op de kalender. Ik maakte schitterende tochten in de Pyreneeën, het Centraal Massief, de Franse Alpen en heel vaak in de Jura. Op die 15 jaar is de sneeuwgrens ieder jaar een stuk omhoog gekropen. 2 en 3 jaar geleden kon ik nog de helft van de tijd de sneeuwraquettes aandoen. Vorig jaar in de Jura heb ik ze alleen bij het inregelen thuis eventjes aangehad. 

Ook deze winter is het van dat. Goede sneeuw is er pas vanaf 2000 m. In de Jura of de Vercors valt er wel sneeuw tijdens een weekje met koud weer, maar in de dagen erna smelt alles terug weg. 

Dan wordt het maar een ander soort wintertrekking. Genre "overwinteren op een eiland in het zuiden".

Ik koos voor de omgeving van Marseille. Heel vlot bereikbaar met de trein. Omheen Marseille ligt een erg ruig berggebied. De bergen zijn niet hoog : ongeveer 500 m in de Calanques en ongeveer 1000 m in Sainte-Baume. Sneeuw is er dus niet. Ik hoop wel op de lente. En uiteraard op de prachtige contrasten tussen de helderblauwe zee, de donkergroene pijnbomen en de witte kalkrotsen, waar deze streek voor beroemd is. 

Nu nog aftellen naar 17 maart. Dit jaar geen sneeuwberichten en webcams hoog in de bergen opvolgen. Alleen maar verlekkerd kijken naar prentjes van de toeristische dienst. 



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wandelen rond Marseille : praktisch

Marseille is geen klassieke wandelbestemming. Het heeft nochtans zeer sterke troeven : vlotte bereikbaarheid en prachtige natuur vlakbij. Een ideale bestemming voor een midweek of zo in  maart / april. Wat zijn de troeven ? De vlotte en spotgoedkope reis . De TGV van OuiGo brengt je in 4,5 uur van Lille naar Marseille voor 25 à 40 €. Onklopbaar. Het openbaar vervoer vanuit Marseille is uitstekend. Houd bij de planning goed rekening met het sterk beperkte aanbod op zondag. De mooie natuur . Het Nationaal Park van de Calanques is prachtig : een unieke mix van echt berglandschap met diepblauw middellandse zee water. Ook Sainte-Baume , de Montagne de Sainte Victoire , de Côte Bleue zijn goede wandelgebieden waar je flink wat hoogtemeters kan maken op echte bergpaden. De Iles de Frioul , de kustpaden bij Bandol en Cap Scié zijn in de praktijk iets voor een halve dag, dus veel kleiner. Anderzijds zijn die gebieden geen aaneengesloten geheel. Er lopen wel GR paden die alles verbinden, ma
Een reactie posten
Meer lezen

De hoogste klif van Frankrijk

Donderdag 21 maart : la Fontasse - Cassis - le Ciotat  La Fontasse ligt op een kruispunt : er was dus nog één richting waarlangs ik niet gepasseerd was. De rechtstreekse weg naar Cassis. Vrij open bos, met in een bocht van de weg een laatste blik op de gele muren van de jeugdherberg.  Tweede keer Cassis , en ik ontdekte nog veel nieuwe dinskes. Een korte babbel met een verhuurder van zeekajaks, het typische GR monument voor het stuk door de Calanques, luxueuze wijnkastelen en sterrenrestaurants wat verder weg van het centrum.   Daar kom ik allemaal niet voor. De kam, de "crête", en daarvoor moet er eeerst zo'n 300 m gestegen worden. Speciaal sfeertje : autotoeristen, fietsers, stappers en rotsklimmers zitten elk in hun eigen vakjes. Maar op iedere col op de Crête de Soubeyrane komen ze weer allemaal samen  Bij een klif hoort (soms) een undercliff. Hier dus ook. Een zwart gemarkeerd bergpad leidt door een wondere wereld van grotjes en erosievormen, zo'n 100 m lager d
Een reactie posten
Meer lezen

le Siou Blanc

Vrijdag 22 maart : Le Revest - Signes - Vallon du Latay De bivakplek was zalig. Maanlicht, prachtige sterrenhemel, het gekwaak van de kikkers juist luid genoeg om te dienen als indommelmuziekje, de juiste rotsen als zitbank en boompjes als kapstok. Voor het eerst in dagen zijn dat niet alleen harsige dennenbomen en prikkende garrigue-struikjes. Het dorp Le Revest ligt vlakbij. Ik zal het geweten hebben : om het halfuur meldt de kerkklok hoe laat het is.  Ik doe het traag deze morgen. Laat de tent en de slazpzak maar goed drogen.  De Siou Blanc is een droog kalkplateau op 600 à 800 m hoogte. Grotendeels bebost. Kalkrotsen en canyons zijn er niet, wie hier avontuurlijke toeren wil uitsteken gaat ondergronds in de honderden grotten of "Aven" zoals ze hier heten. Ik volg deels de GR99, deels "le sentier du souvenir". Die verbindt enkele van de schuilplaatsen van het verzet, dat in 1944 hielp met de landing van Franse en Amerikaanse troepen bijToulon. En het is hier vee
Een reactie posten
Meer lezen